FollowEen nieuwe week. Maar vanavond was ik vol overtuiging begonnen. Natuurlijk had ik wat twijfels, maar als ik het afgelopen dinsdag kon, dan moest ik het nu ook kunnen. En vol goede moed stapte ik de deur uit. en het liep eigenlijk ook nog best makkelijk. De eerste vijf minuten dan. Na wat gerommel, omdat TTSM weer niet vlekkeloos wilde starten, besloot ik om de telefoon weg te stoppen en gewoon door te lopen. Pas bij de eerste break lukte het om TTSM te starten. Dat dacht ik tenminste. Maar aan het einde van de run bleek dat hij helemaal niets heeft vastgelegd. Helaas. Maar goed, ik heb het gehaald. En dat is het belangrijkste.
Ik merkte wel dat ik bij de tweede run minder vloeiend ging lopen. De spieren in mijn benen gingen meer trekken en het liep gewoon allemaal wat minder makkelijk. Misschien dat dat komt omdat ik een rustdag minder had tussen vandaag en dinsdag, maar ik weet dat natuurlijk niet zeker. De laatste vijf minuten lopen werd steeds spannender. Een paar flitsen en grote klappen. En ik was ook tenminste vijf minuten hardlopen van mijn huis. Dus ik moest wel. En intussen in de gaten houden waar ik eventueel kon schuilen als het echt dichtbij zou komen. Dat bleek uiteindelijk ook wel nodig. Net aan het einde van de vijf minuten lopen, was ik blij dat ik bij het gebouw van een therapeut kwam. Want daar begon het behoorlijk hard te regenen en het dak gaf wat beschutting. Na een paar rondjes onder het afdak, besloot ik het er uiteindelijk toch op te wagen en het laatste stukje te lopen. Redelijk droog kwam ik thuis. Heerlijk. Weer een dag gehaald. Zondag dag 2.