Koningsdag!

Onze koning lijkt toch wel een sportieve inborst te hebben. En aangezien ik alweer een paar dagen niet gelopen had, besloot ik vroeg mijn bed uit te rollen en een rondje te doen voor het rommelmarktgeweld losbarstte.

De start was vooral fris. De wind woei overal doorheen leek het wel en kippenvel zorgt vast niet voor een betere stroomlijn. Maar goed, als je eenmaal onderweg bent, dan blijkt dat wel weer mee te vallen. Wat vooral lekker was, was het zonnetje. Daar had ik eigenlijk niet op gerekend, dus dat was een meevaller.

Verder was het eigenlijk een vrij saaie ronde. Er gebeurde eigenlijk niets. Ik merk wel, dat ik langer vol kan houden dan toen ik weer begon met lopen. Het duurt elke keer toch weer wat langer voordat ik weer een stukje ga wandelen om mijn hartslag en ademhaling rust te geven. Daar ben ik wel blij mee. Dan heb je toch het gevoel dat je vooruit gaat.

Ik kijk ook, met opzet, niet naar de snelheden in Strava. Het is natuurlijk leuk om te zien dat je een stukje sneller gelopen hebt dan vorige keer. Dat streelt je ego, maar tegelijkertijd zet het een nieuwe lijn voor volgende keer. Die stress wil ik voorlopig nog niet. Het gaat nu gewoon om lopen. Rondjes voor mijn eigen lol en mijn eigen conditie. Zolang ik maar het gevoel heb dat die vooruit gaan, dan ben ik voorlopig wel tevreden.