FollowAls ik mezelf van te voren bedacht had hoe lang ik moest lopen, dan was ik niet gegaan. Zelfs tijdens het lopen heb ik zeker een keer of twintig gedacht dat ik het op zou geven. Vijfentwintig minuten is een hele lange tijd. Echt een hele lange tijd. Na week vijf heb ik wel geleerd dat lopen op een lang recht stuk niet bevorderlijk is voor de prestaties, dus ben ik weer door de stad gaan lopen. Vaak bochtjes draaien helpt. Het helpt tenminste in het idee dat je opschiet. Maar verder. Verder was het gewoon zwaar. Ongelofelijk dat er mensen zijn die het nog langer volhouden. Ongelofelijk dat mij dat ook gaat lukken. Maar als ik terugkijk zijn mijn prestaties nu al fantastisch. De eerste dag van de eerste week was al problematisch. En nu? Nu loop ik 25 minuten en waarschijnlijk iets van vier kilometer achter elkaar. Als ik daar aan denk, dan is dat al het gevoel van een marathon winst. Tenminste, nu wel. En later? Ach, dat komt. En dan loop ik nog langer en nog verder. Want als anderen het kunnen, dan moet mij dat ook lukken.
(TTSM kreeg geen verbinding met de gps satellieten. Helaas dus weer geen schema vandaag.)