Ik voel me goed. Gewoon heel goed. Ik zag er vanvond eerst niet echt naar uit. Laat thuis en dan is het buiten ook nog eens behoorlijk koud. Maar lopen zou ik. Dat had ik al wel besloten. Het eerste stukje kwam ik wat moeilijk op gang. Maar toen ik besloot om minder op mijn benen en mijn lopen te letten, ging het al eens stuk beter. Al zijn twee stukken van tien minuten toch wel duidelijk langer dan ik had gedacht. Halverwege had ik het zowel bij de eerste als de tweede run best moeilijk. Maar ik kon me niet laten kennen natuurlijk. Dus de tanden op elkaar en nog even vlotjes de straat oversteken vanwege het keffertje dat zich al op mijn enkels verheugde. En uiteindelijk is het ook deze keer weer helemaal gelukt. En ook nog met een plaatje van een hele mooie route. Die ziet er erg indrukwekkend uit. Dat vind ik tenminste. En daar gaat het hier tenslotte om.