Follow
Goedemorgen. Het is lang stil geweest hier. Te lang. Meer dan twee jaar geleden schreef ik hier mijn laatste blogpost over hardlopen. Het schema op de site wordt nog steeds goed bezocht, dus dat is leuk, maar ik kwam eigenlijk de deur niet meer uit om hard te lopen. Maar dat verandert vanaf nu.
In 2010 had ik me voorgenomen om de Dam tot Dam loop te gaan lopen. Een mooie tocht van 16 kilometer. Ik was op dreef. 5Km ging prima in een ruim half uur, dus voor 16 hoefde ik alleen nog maar mijn uithoudingsvermogen uit te bouwen. En daar was ik mee bezig. Toen sloegen mijn longen toe. Ik ben een redelijk zware hooikoorts patiënt en heb ook wat andere problemen met mijn luchtwegen. Dat was ook de reden waarom mijn huisarts me had aangeraden om te gaan hardlopen. Een prima excuus om er mee te beginnen dus. En ik begon het leuk te vinden. Maar op die dag ergens in mei 2010 sloeg alles dicht. Binnen een kilometer lopen kreeg ik het enorm benauwd en moest ik wel heel rustig wandelen naar huis. Ik heb mijn startnummer nog op marktplaats gezet, maar niemand wilde het hebben. Het heeft nog een tijd op mijn bureau gelegen als herinnering aan een ambitie die nooit werkelijkheid werd.
Dat heeft mij een behoorlijke knauw gegeven. Ik heb sinds die tijd 7 keer hard gelopen in ruim twee jaar. En nog een paar keer de racefiets gepakt. Het was gewoon moeilijk om het op te brengen en het voelde alsof het elk moment weer kon stoppen. Afgelopen maandag heb ik de knoop doorgehakt en mezelf naar buiten gestuurd. De zomervakantie is hier voorbij, dus het werkritme begint weer. En dan is het goed om direct het sporten in je ritme op te nemen. Vandaar dat ik maandag mijn eerste rondje weer heb gelopen. 3 kilometer in 25 minuten. Niet geweldig, zeker niet constant. Ik was kapot toen ik thuiskwam. Maar de kilometers staan er weer. En ik ga mijn schema weer oppakken. Dan moet ik snel weer op 5 km kunnen zitten en dan er voorbij. Want verder en sneller moet ook ik toch kunnen.
Succes met lopen. Ik ga naar buiten. Mijn rondje wacht.