Hardcore. Zo voel ik me vandaag. Een hardcore hardloper. Vanwege mijn ongelofelijke prestaties? Nee. Vanwege mijn geweldige conditie? Nee, ook niet. Simpelweg omdat ik vandaag besloten heb om toch te gaan lopen ondanks het feit dat het sneeuwde met -1 graad buiten. En een wind met waarschijnlijk rond kracht zeven recht in mijn gezicht. Vreemd genoeg bleef hij dat ook, ondanks dat ik de bochten nam.
Week 8 is niet ingewikkeld. Het is gewoon langer en zwaarder. 28 minuten zijn er maar 3 meer dan in week zeven, maar als je ze tegen de sneeuw en de wind in moet lopen, dan lijken het er een stuk meer. En soms vraag je je af waarom je het doet. Vooral als iemand vanuit een warme camper je iets dergelijks toeroept terwijl jij kleine stukken sneeuw van je haar af ziet schuiven als je een bocht neemt. Gelukkig heb ik gisteren bij Decathlon nieuwe kleding gekocht, want anders had ik het nooit gehaald. Nou was ik tenminste nog redelijk warm toen ik aankwam. Ook al was ik behoorlijk nat. Maar ik voelde me vooral een hardcore loper. Ik was immers de enige die ik vandaag heb zien hardlopen. En dat voelde goed.
P.S. Gezien de zware grijze wolken en de sneeuw heb ik TTSM vandaag niet eens geprobeerd. Sorry.